Brak synonimów.
Z obszarów wysokogórskich prowincji Junnan w Chinach pochodzi kolejny, nowo odkryty (2007 rok) gatunek bananowca-Musa yunnanensis. Roślina szybko zyskała popularność z racji zwiększonej odporności na zimno, jak również z powodu dużej tolerancji na cień, a małej na pełne nasłonecznienie, co jest odmiennością wśród bylin bananowych.
Musa yunnanensis osiąga średnio około 5 metrów wysokości. Powierzchnia pseudo-kłodziny pokryta jest woskiem, dającym wrażenie bieli lub odcieni niebieskiego. Wierzchnie strony ulistnienia również posiadają niebieskawy nalot, a spodnia strona ma czerwone przebarwienia. Kształt liści przypomina wiosło o łukowatej końcówce, ich długość dochodzi do około 1,8 m. Są wyjątkowo błyszczące. Czerwone przebarwienia posiadają również owoce.
Roślina w bardzo krótkim czasie jest w stanie rozrosnąć się do pokaźnej kępy, dzięki intensywnie wybijającym odrostom korzeniowym.
Stanowisko przeznaczone do uprawy powinno być ocienione, gatunek ten źle znosi silne promieniowanie słoneczne. Nie wskazane jest również wystawianie rośliny na działanie silnego wiatru. Uprawa wymaga zastosowania przepuszczalnej i żyznej gleby oraz dużych ilości wody.
Odnośnie odporności na zimno jest niewiele merytorycznych informacji. Te, które udaje się zdobyć pochodzą od amatorskich hodowców, nie mają poparcia naukowego. Niektórzy z nich podają, że jest to gatunek, którego część nadziemna wykazuje większą odporność na ujemne temperatury niż M. basjoo, sikkimensis i itinerans i być może ogólnie jest odporniejszy od wymienionych. W Stanach Zjednoczonych bez większego problemu odrastają egzemplarze, które przetrzymały 13 stopniowy mróz, bez większych zabezpieczeń, który utrzymywał się przez dłuższy okres czasu. Nie wiemy przy jakiej wilgotności gleby i powietrza miało to miejsce.
W Polsce najlepiej nie ryzykować z tą piękną rośliną i zimować ją w pomieszczeniu. Z opisów różnych hodowców wynika, że nie powinno być problemu z zimowaniem jej w warunkach chłodnych, bez dostępu światła
Rozmnażanie warto przeprowadzać wiosną, oddzielając rośliny przybyszowe. Możliwe jest też mnożenie z nasion. Te należy moczyć przez dwa dni przed wysiewem w ciepłej wodzie z dodatkiem saletry potasowej, nstępnie umieścić w przepuszczalnym i lekkim podłożu w temperaturze 30-35 °C i stałej wilgotności powietrza oraz gleby. Kiełkowanie zajmuje kilka miesięcy.
Fotografie dostępne są tutaj: http://www.tropicsphere.com/main/forums/viewtopic.php?f=2&t=4010
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz