ERYTHRINA CRISTA-GALLI L.

Synonimy:
Corallodendron crista-galli (L.) Kuntze, Erythrina fasciculata Benth., Erythrina laurifolia Jacq., Erythrina pulcherrima Tod., Erythrina speciosa Tod., Micropteryx crista-galli Walp., Micropteryx fasciculata Walp., Micropteryx laurifolia Walp.


Erythrina crista-galli to według mnie jedna z najpiękniejszych roślin na świecie w ogóle i jedna z moich ulubionych. Jest to małe drzewo z rodziny bobowatych (Fabaceae), pochodzące z Ameryki Południowej, a  dokładniej z Brazylii, Boliwii, Paragwaju, Argentyny i Urugwaju. W naturalnym środowisku gatunek ten dorasta do 9 m wysokości. Poza Ameryką, spotyka się go w całej strefie tropikalnej i subtropikalnej, ponieważ z racji dużych walorów dekoracyjnych i wysokiej odporności na złe warunki środowiskowe jest często stosowany do nasadzeń jako zieleń miejska oraz ogrodowa. W Australii Erythrina stała się nawet częściowo niepożądana, ponieważ szybkie namnażanie się jej, doprowadziło lokalnie do ograniczenia rozwoju roślin rodzimych dla tego kontynentu. 

W Europie Zachodniej jest to również popularny gatunek, tyle, że nieco gorsze warunki klimatyczne powodują, iż Erythrina rośnie w kształcie niedużego, około dwu-trzymetrowego krzewu. Odporność na niskie temperatury dla omawianego gatunku wynosi do -5 °C.

Cechą charakterystyczną dla koralodrzewu (tak nazywa się tę roślinę w języku polskim) jest ciekawie pokrzywiony pień, co sprawia, że na pierwszy rzut oka wygląda jak starannie kształtowane bonsai. Innym elementem utwierdzającym nas w takim przekonaniu jest silnie pomarszczona, głęboko powcinana, szara kora. Liście rośliny stanowią trójkrotne, podługowato-eliptyczne, ciemnozielone listki, o długości około 15 cm, posiadające ciernie na ogonkach i nerwie głównym. Z tego powodu należy zachować ostrożność przy zbliżaniu się do rośliny.  Podobnie z resztą zaopatrzone w ostre ciernie są gałęzie.

 Szkarłatnoczerwone, czasami różowe, lub czerwonofioletowe kwiaty rośliny zebrane są w pokaźnych rozmiarów kwiatostany, osiągające przynajmniej 50 cm długości. Dwa górne płatki są zamknięte wokół pręcików i słupka, dolny płatek pozostaje otwarty, jest stosunkowo duży, łukowaty, długości około 5 cm. 

Jest to roślina wytwarzająca duże ilości nektaru, który najczęściej skapuje z kwiatów na ziemię. Stąd zwyczajowa nazwa w języku angielskim brzmi "cry-baby". Okres kwitnienia trwa przez cały sezon wegetacyjny, od wiosny aż do późnej jesieni. Oczywiście uprawiając roślinę w pojemniku i przycinając ją, co jest konieczne, kwitnienie może rozpoczynać się dopiero latem. Kwiatostany pojawiają się każdego roku na nowo, tak więc cięcie wzmaga obfite kwitnienie. Na pierwsze kwiaty można liczyć już w drugim-trzecim roku uprawy, gdy roślina osiągnie około metra wysokości. Na jednym z moich drzew pąki pojawiły się po 22 miesiącach hodowli.

Hodowla tej pięknej rośliny jest wyjątkowo łatwa i nawet jeśli część nadziemna obumrze, na przykład na skutek zbyt późnego wniesienia donicy do pomieszczenia, ma ona zdolność odrośnięcia od korzeni, ponieważ te wykazują odporność do około -10 °C. Ponad to koralodrzew ma dużą tolerancję co do gleby. Rośnie dobrze w podłożu kwaśnym, obojętnym czy alkalicznym. Dodatkowo jest odporny na zalewanie oraz na suszę, dzięki czemu to doskonała roślina do uprawy dla osób, którym zdarza się popadać ze skrajności w skrajność.

Erythrinę zimujemy w temperaturze około 5 stopni Celsjusza, z możliwością dostępu do światła. Możliwe jest też przetrzymanie drzewka w piwnicy pod warunkiem, że mamy starszy egzemplarz i dopuszczamy możliwość obumarcia części nadziemnej. Donica z rośliną w ogrodzie może stać już niekiedy od kwietnia nawet do października, pod warunkiem, że miesiące te zapisują się jako ciepłe. Do uprawy konieczne jest stanowisko słoneczne, ponieważ cień spowoduje osłabienie pędów i ograniczenie kwitnienia. Gleba w pojemniku powinna być przepuszczalna, ale i zasobna. Jako, że jest to roślina szybko rosnąca, w czasie intensywnego wzrostu koniecznym staje się stosunkowo silne nawożenie. 

Erythrinę można rozmnożyć z nasion. Te muszą być świeże. Przed wysiewem dobrze jest moczyć je w wodzie przez około dobę. Następnie należy umieścić je w lekkim i przepuszczalnym podłożu wciskając około 2 cm wgłąb gleby. Utrzymując wysoką wilgotność powietrza oraz temperaturę powyżej 20 °C kiełkowanie zajmie kilka tygodni w zależności od świeżości nasion. Doniczkę z nasionami powinno się przetrzymywać w jasnym miejscu. 

Inną metodą rozmnażania jest sadzonkowanie. To najlepiej wykonywać latem, tnąc łodygi na około 15 cm kawałki. Mogą one być zielne lub na wpół zdrewniałe. Podłoże do sadzonkowania koniecznie winno być lekkie i przepuszczalne, a jego temperatura powinna wynosić blisko 30 °C. W czasie ukorzeniania sadzonki muszą być lekko ocienione. Warto stosować preparaty hormonalne, poprawiające ukorzenianie.

W hodowli znany jest kultywar o kwiatach białych, lecz jest on bardzo rzadki.