Musa ornata Roxb.

Synonimy:
Musa mexicana Matuda
Musa speciosa Ten.

Musa ornata odkryto w Indiach i w zasadzie od samego początku bylina ta stała się bardzo pożądaną rośliną kolekcjonerską. Z tego powodu jeszcze początkiem XIX w. przetransportowano ją do Ameryki Środkowej oraz Południowej, gdzie niebawem zaczęła się rozprzestrzeniać poza kontrolą człowieka. Gatunek ten sam w sobie nie wykazuje wiele zmiennych cech podgatunkowych, jednak znakomicie krzyżuje się z innymi, pokrewnymi gatunkami w wyniku czego na terenach tropikalnych Ameryki występuje wiele mieszańców, powstałych przy udziale Musa ornata.

Dorosłe okazy osiągają wysokość 2-4 m. Liście roślin są zielone z odcieniami różu, osiągają około 1,8 m długości i średnio 35 cm szerokości. Często używane są w bukieciarstwie. Roślina wydaje biały, różowy bądź fioletowy kwiatostan, a następnie różowe lub purpurowe, niejadalne owoce, zawierające dużo nasion. Same kwiaty są koloru żółtopomarańczowego, zebrane w jednorzędowe klastry po około 7 sztuk na każdej podsadce. Pyłki kwiatów męskich są fioletowe, a słupki żeńskich zielone. Kwitnienie trwa całorocznie.

Obszarem występowania tego gatunku jest Azja, a dokładniej Bangladesz, Birma i Indie. Jednakowoż obecnie można go spotkać w zasadzie w każdym tropikalnym zakątku świata. Na Mauritiusie znane są pierwsze wzmianki  o tej roślinie sprzed roku 1805. Jest to bardzo popularna bylina w wielu regionach Meksyku, gdzie często rośliny te sprzedaje się jako ozdobne pod nazwą Musa violacea lub Musa Mexicana.

Bananowiec ornata wymaga wyższych temperatur uprawy niż większość pokrewnych mu gatunków. W zasadzie temperatura minimalna, jaką roślina ta może znieść bez żadnego uszczerbku wynosi 7 °C. W niższych temperaturach dochodzi do uszkodzenia liści i pseudo-kłodziny. Przy temperaturze ujemnej ginie zarówno cześć nadziemna jak i kłącze.

Jak zostało wspomniane, owoce rośliny nie są jadalne, ale pąki kwiatostanowe wykorzystywane są do sałatek. W indyjskiej medycynie naturalnej wykorzystuje się kłącza bananowca do sporządzania różnorodnych preparatów. Popiół z wszystkich części rośliny używa się przeciwko szkorbutowi oraz przy problemach gastrycznych.

Gleba stosowana w uprawie powinna być żyzna, przepuszczalna oraz dobrze wilgotna. Stanowisko jasne w pełnym słońcu lub lekko ocienione. W czasie wzrostu konieczne jest odpowiednio silne nawożenie. Ważne, by nie narażać rośliny na chłody.

Rozmnażanie najlepiej przeprowadzać wiosną poprzez podział kłącza. Młode rośliny oddzielamy, gdy osiągną mniej więcej połowę wielkości dorosłej byliny. Po oddzieleniu, sadzonki utrzymujemy w ocienionej szklarni. 

Możliwe jest również mnożenie z użyciem nasion. Te należy przed siewem moczyć w ciepłej wodzie przez dobę, następnie umieścić w żyznym i przepuszczalnym podłożu. Kiełkowanie przy stałej wilgotności gleby i powietrza, w temperaturze 25 °C trwa od tygodnia do 6 miesięcy. 

Jednym z najczęściej spotykanych kultywarów jest Musa ornata 'Royal Purple', o wyjątkowo pięknych, jednolicie fioletowych kwiatach. Odmiana ta rozmnaża się przez nasiona.