sobota, 18 stycznia 2014

Ensete ventricosum (Welw.) Cheesman



Synonimy:
Ensete arnoldianum (De Wild.) Cheesman, Ensete bagshawei (Rendle & Greves) Cheesman, Ensete buchananii (Baker) Cheesman, Ensete davyae (Stapf) Cheesman, Ensete edule Bruce ex Horan., Ensete fecundum (Stapf) Cheesman, Ensete holstii (K.Schum.) Cheesman, Ensete laurentii (De Wild.) Cheesman, Ensete proboscideum (Oliv.) Cheesman, Ensete ruandense (De Wild.) Cheesman, Ensete rubronervatum (De Wild.) Cheesman, Ensete schweinfurthii (K.Schum. & Warb.) Cheesman, Ensete ulugurense (Warb. & Moritz) Cheesman, Mnasium theophrasti Pritz., Musa arnoldiana De Wild., Musa bagshawei Rendle & Greves, Musa buchananii Baker, Musa davyae Stapf, Musa ensete J.F.Gmel., Musa fecunda Stapf, Musa holstii K.Schum., Musa kaguna Chiov., Musa laurentii De Wild., Musa martretiana A.Chev., Musa proboscidea Oliv., Musa ruandensis De Wild., Musa rubronervata De Wild., Musa schweinfurthii K.Schum. & Warb., Musa ulugurensis Warb. & Moritz, Musa ventricosa Welw.




Bananowiec abisyński, bo tak często nazywany jest ten gatunek w języku polskim, pochodzi z Afryki centralnej, wschodniej i południowej. Cechą charakterystyczną jest nieprzeciętnie szybki wzrost oraz bardzo mocne walory dekoracyjne, które zapewniły roślinie powodzenie na całym świecie. 

Pseudo-kłodzina może osiągnąć około sześciu metrów wysokości (przy czym jej kształt jest butelkowy, wyjątkowo gruby u nasady), a długość samych liści może dochodzić do pięciu metrów, przy metrowej ich szerokości. Liście tego gatunku mają soczyście zielony kolor, jedynie nerw główny ma barwę łososioworóżową, co daje interesujący kontrast. 

W Afryce bananowiec abisyński uprawiany był od wieków ze względu na walory użytkowe. O ile same owoce są łykowate i mdłe, przez co nie nadają się do spożycia, o tyle kłącza i młode liście już tak, po poddaniu ich fermentacji lub gotowaniu. Potrawy przygotowane z tej rośliny są wysokoenergetyczne, każde 100g zapewnia od 1400 do 2000 kJ energii. Jako, że liście rośliny są duże i trwałe stosowano je w przeszłości i stosuje nadal jako materiał służący do pakowania. Ponad to z liści bananowca uzyskuje się włókna, wykorzystywane w tkactwie.

Gatunek ten nie jest bardzo wytrzymały na niskie temperatury. Pseudo-kłodzina oraz liście obumierają już przy temperaturze -1 °C, część podziemna ginie przy -5 °C. 

Roślina wiek dojrzały osiąga po pięciu latach uprawy zakwitając olbrzymim kwiatostanem dochodzącym do 3 m długości. Po wydaniu nasion bananowiec obumiera.

Bananowca abisyńskiego w klimacie umiarkowanym można uprawiać w pojemniku lub też sezonowo w gruncie, wykopując go jesienią i przenosząc do piwnicy. Dopuszczalne jest zimowanie w chłodzie bez dostępu światła i o ograniczonej wilgotności. Stanowisko uprawy powinno być słoneczne, jednak dopuszczalny jest też lekki cień.

Bananowiec abisyński nie wymaga tak intensywnego nawadniania jak inne gatunki. Lepiej by gleba przed podlaniem nieco przeschła, niż by była nieustannie mokra. Nie jest wskazane zraszanie rośliny, ponieważ jest ona przystosowana do życia w suchym, afrykańskim powietrzu. W czasie intensywnego wzrostu konieczne jest systematyczne nawożenie. Gleba, w której roślina ma rosnąć powinna być żyzna i dobrze zdrenowana.

Rozmnażanie przeprowadza się głównie z wykorzystaniem nasion, ponieważ gatunek ten nie wytwarza odrostów bocznych, jeśli nie jest do tego zmuszony. Nasiona przed wysiewam należy namoczyć w wodzie około 2-3 dni, a następnie wysiać do lekkiej i przepuszczalnej mieszanki, np: perlitu i włókien kokosowych. Kiełkowanie następuje w ciągu 2-4 tygodni w temperaturze 30 °C. Siewki pikujemy do doniczek gdy odrosną na tyle by mogły sobie poradzić z dalszym wzrostem.

Aby roślina rozpoczęła produkcję odrostów bocznych, wymagane jest przeprowadzenie drastycznego zabiegu, polegającego na ścięciu pseudo-kłodziny przy samej ziemi. Niektórzy hodowcy zalecają dodatkowo uszkodzenie samego kłącza, poprzez na przykład rozcięcie go łopatą. Jest to najlepszy sposób rozmnażania odmian hodowlanych, które bardzo trudno jest rozmnażać z nasion.

Do najpopularniejszych kultywarów tego gatunku należą: Ensete ventricosum 'Atropurpureum', Ensete ventricosum 'Green Stripe', Ensete ventricosum 'Montbeliardii', Ensete ventricosum 'Tandarra Red', Ensete ventricosum 'Red Stripe', Ensete ventricosum 'Rubra' oraz:



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz