'Maurelli' jest kultywarem wywodzącym się od Ensete venticosum, wyróżniającym się od rośliny botanicznej przebarwiającymi się na ciemnoczerwono i purpurowo liśćmi, przez co bylina ta jest jedną z barwniejszych w świecie bananowców. Pseudo-kłodzina może osiągnąć około 2 m wysokości w ciągu pierwszego roku uprawy. Ostatecznie, w cieplejszych rejonach, gdzie mróz jej nie uszkadza, może dorosnąć nawet do 6 m (niektóre źródła podają do 10 m w warunkach tropikalnych). Olbrzymie liście osiągają około 1,8 m długości nadając silnego, tropikalnego akcentu do otoczenia.
'Maurelli' nie jest tak dynamicznie rosnącym kultywarem jak roślina botaniczna. W pojemniku osiąga około 2 m w przeciągu dwóch sezonów uprawy, przy zimowaniu w pomieszczeniu.
Pojemnik przeznaczony do uprawy powinien być od samego początku możliwie duży, gleba żyzna, przepuszczalna, podobnie wilgotna jak dla rośliny botanicznej. Warto przesuszyć podłoże przed kolejnym podlaniem, nie zraszać liści. W okresie intensywnego wzrostu konieczne jest również silne nawożenie. Stanowisko uprawy powinno być mocno nasłonecznione. Zimowanie można przeprowadzać w chłodzie, bez dostępu światła, po wcześniejszym przesuszeniu gleby. Odporność na zimno jest taka sama jak u Ensete ventricosum.
Odmiana ta została formalnie opisana i zatwierdzona w paryskim Muzeum Historii Naturalnej w 1930 roku, choć pierwszy egzemplarz rośliny odkryto w Etiopii.
Rozmnażanie przeprowadza się przez kultury in vitro lub rośliny przybyszowe. Te jednak pojawiają się w małych ilościach. Aby sprowokować większe ich namnażanie niektórzy hodowcy ścinają dorosły egzemplarz przy samej ziemi, a karpę dodatkowo rozcinają na kilka części.
Wysiew nasion jest nieskuteczny mimo, że 'Maurelli' je produkuje. Tylko 1 na 10 000 jest w stanie wydać czerwonolistną roślinę. Reszta pozostaje zielona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz