Synonimy:
Karkandela × malabarica Musa × acutibracteata Musa × alphurica Musa × aphurica Musa × bacoba Musa × berteroi Musa × bidigitalis Musa × champa Musa × chapara Musa × chiliocarpa Musa × corbieri Musa × corniculata Musa × dacca Musa × decrescens Musa × emasculata Musa × humilis Musa × maculata Musa × mensaria Musa × nigra Musa × odorata Musa × protractorachis Musa × purpureotomentosa Musa × sapidisiaca Musa × sapientum Musa × vittata
Praktycznie wszystkie współczesne odmiany bananowców uprawianych dla pozyskiwania owoców zostały uzyskane w skutek krzyżowania dwóch gatunków: Musa acuminata oraz Musa balbisiana. Większość z uzyskanych hybryd jest poliploidalna-posiada więcej jak dwa zestawy chromosomów. Część z tych roślin rozmnaża się wyłącznie wegetatywnie, nie wytwarza bowiem nasion (triploidy-mają nieparzystą liczbę zestawów chromosomów). Istnieją jednak takie, które są w stanie rozmnażać się płciowo poprzez nasiona-na przykład tetraploidy, posiadające parzystą liczbę zestawów chromosomów. W przypadku odmian beznasiennych, kwiaty nie wymagają zapylenia, wytwarzając owoce partenokarpiczne.
Pierwszej klasyfikacji roślin bananowych dokonał Karol Linneusz, który nazwał rośliny wydające owce, które wymagają przed spożyciem ugotowania lub upieczenia, Musa x paradisiaca. Te z kolei, których owoce nadawały się do spożycia na surowo nazywał Musa sapientum.
Obecnie mianem Musa x paradisiaca określa się hybrydy powstałe na wskutek krzyżowania gatunków: Musa acuminata i Musa balbisiana. Nazwa Musa sapientum nie jest używana we współczesnej taksonomii.
To, jak w systematyce współcześnie dzielone są hybrydy zależne jest od systemu,
opartego na genomie, wprowadzonego przez Ernesta Cheesman'a, Normana
Simmonds'a i Kena Shepherd'a. W systemie tym, stopień zawartego
dziedzictwa genetycznego wymienionych gatunków (M. acuminata i M.
balbisiana) oraz liczba posiadanych przez hybrydę chromosomów decyduje o
przynależności klasyfikacyjnej. Grupy kultywarów rozróżniane są za pomocą liter. Musa acuminata jest rośliną oznaczoną literą "A", a Musa balbisiana literą "B". Jeśli mamy do czynienia z hybrydą zaliczoną do grupy bananowców wytwarzających owoce deserowe, gdzie dominują geny M. acuminata, oznaczona będzie literami "A", np: Grupa AAA kultywar: 'Dwarf Cavendish'. Jeśli owoce bananowca nie nadają się do spożycia na surowo, otrzyma on oznaczenie z literą "B", ponieważ geny M. balbisiana stanowią znaczną część materiału genetycznego rośliny, a jej owoce przed spożyciem muszą zostać ugotowane-np: Grupa AAB 'Green French'. Oczywiście występują wyjątki od reguły, co za tym idzie zdarzają się kultywary o genach dominujących M. balbisiana, których owoce nadają się do spożycia na surowo. Z kolei ilość liter w grupie świadczy o liczbie par chromosomów. Jeśli liczba liter jest parzysta, hybrydy mogą rozmnażać się przez nasiona, jeśli nieparzysta, nie wytwarzają nasion, co sprawia, że są komercyjnie cenniejsze.
Warunki uprawy kultywarów Musa x paradisiaca nie odbiegają od tych, jakich potrzebują odmiany Musa acuminata i Musa balbisiana. Konieczne jest ciepło, dużo światła, wilgoci i żyznej gleby. Kultywary generalnie nie wykazują tolerancji na spadki temperatury poniżej 0 °C.
Cechą wspólną większości odmian Musa x paradisiaca jest to, że każda pseudo-kłodzina zakwita i wydaje owoce tylko raz w swoim życiu.
Różne kultywary osiągają zmienne wysokości, ogólnie mieszczące się w przedziale między 3, a 5 metrów.
Rośliny o parzystej liczbie par chromosomów można rozmnażać poprzez wysiew nasion jak i przez oddzielanie odrostów korzeniowych. Z kolei te, o nieparzystej liczbie par chromosomów tylko i wyłącznie przed odrosty lub metodą in vitro. Szczegółowe warunki rozmnażania oraz pielęgnacji sadzonek opisane są w artykułach poświęconych konkretnym kultywarom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz